Vanochtend om 7 uur opgestaan en om half 8 ontbeten. Om 8:15 vertrekken we lopend naar het busstation in Quito (entree: 20 cent). We nemen de interlokale bus naar Mindo. Het is 2,5 uur rijden. Tijdens de busrit komen er verkopers binnen, stoppen we onverwacht en komen er steeds meer mensen bij. Vol is niet vol in Ecuador. De bussen zijn best wel eng: ze kennen slechts 1 in-en-uitgang, geen nooduitgangen bij dak of raam.

De heenreis gaat best wel snel: we hebben een uurtje van het landschap gemist. Mindo ligt in het nevelwoud: groen, zwoel warm en rustig wat betreft mensen en zo. Als we uit de bus uitstappen, staan er 3 pick-ups te wachten. We hebben er maar 2 nodig om naar beneden (=naar Mindo) te gaan. Leuke discussies: wie mag vandaag geld verdienen, en wie niet.

Eenmaal in Mindo aangekomen moeten we weer op een andere pick-up die ons naar het startpunt brengt van de tube-raft. We splitsen ons in 2 groepen op. Badkleding aan, zwemvest om, helm op de kop en met zeven banden aan elkaar de rivier af. Het water stond laag, dat wil zeggen dat de ¨gids¨ veel te doen had: namelijk zorgen dat de banden niet blijven steken. Het was een leuke ervaring van 30 minuten, niet super-spectaculair, wel gezellig. Aan het eind nog even lekker gezwommen, tegen de stroom in.

Daarna stond de lunch voor ons klaar. Als bonus kregen we mayonaise bij de friet (papas fritas). Die ging er gretig in. Na de lunch een wandeling van ongeveer 40 minuten naar de vlindertuin. We krijgen een toelichtig op rupsen en poppen, en mogen daarna rustig vlinders aanraken. Ook hebben rupsen, poppen en vlinders geen last van flitslicht van foto-camera´s.

Daarna weer met de pickup naar boven. Deze ronde staan er 2 te wachten, terwijl we er maar 1 nodig hebben. Wederom discussie. Al met al halen we om 17:00 uur net de laatste bus naar Quito. Het is blijkbaar de laatste dienst van de buschauffeur: hij gedraagt zich als een kamikaze-piloot. We zijn 45 minuten sneller dan op de heenweg. Spierpijn in je billen van het tegenhangen in de bochten. Om 19:00 uur kunnen we uiteindelijk de trolley-bus (25 cent) nemen naar het Mexicaanse restaurant waar we gaan eten. Henry (de vriend van Nella, onze reisleidster) is zilversmid: hij maakt zelf zilveren sieraden met diverse soorten stenen. Bijzonder mooi om te zien. Hij gebruikt alleen 1000 promille zilver, in Nederland is dat 925. De meesten kunnen zich niet inhouden, ook Janine en Marion hebben zich laten verleiden tot een aankoop. Ach, een laatste soeveniertje kon er nog wel van af.

Iedereen is een beetje moe van de dag, en om 22:00 uur nemen we de trolley-bus terug. ´s Avonds moeten we nog meer op onze spullen letten. We verdelen ons over 2 ingangen, persen ons letterlijk de bus in, de rugzakken voor, blijven bij elkaar en overleven op deze manier ook de laatste vorm van openbaar vervoer in Quito. De Ecuador Experience bestond voornamelijk uit reizen met openbaar vervoer en op plekken komen waar alleen (nog) maar Ecuadorianen komen. Het was zeer de moeite waard.

Dit is de laatste keer dat we de website bijwerken vanuit Ecuador.
Morgenochtend om 6:30 uur vertrekt de bus naar het vliegveld. In Nederland zullen we nog een laatste commentaar en meer foto´s op de website zetten.