´s Avonds lekker gegeten met een klein clubje, en daarna Cuenca onveilig gemaakt. Dat is vrij moeilijk op maandagavond, want er is niemand. We hebben 2 kroegjes bezocht. De ene sloot om 23:15 uur, de andere om 24:00 uur. Dus we kunnen zeggen dat we 2 keer de kroeg zijn uitgezet. Dus al met al op tijd in bed om morgen lekker uit te kunnen slapen.

 

Dinsdag 11 oktober.

De dag begon mooi. Dus eerst Cuenca ontdekt. De winkelstraat bekeken en daar achtervolgd door een onguur figuur, die waarschijnlijk dacht dat wij geld gingen halen. Dat deden we (op dat moment) dus lekker niet. Dus uiteindelijk verdween hij maar.

Tijdens de lunch begon het te onweren en te stortregenen. Dus zijn we naar het belangrijkste museum gegaan: banco central. Dit museum gaf een overzicht van de diverse bevolkingsgroepen in Ecuador. Erg herkenbaar, omdat we in 2 weken tijd al zo ongelooflijk veel gezien hebben. ´s Middags heeft Marion voldaan aan haar ijsbehoefte bij een Nederlandse ijszaak met ¨veilig¨ ijs. Janine en Jacqueline hielden het bij chocoladetaart.

Het regent nu niet meer, dus we hopen dat we morgen droog naar het Nationaal Park El Cajas kunnen gaan. Het ligt tussen de 3500 en 4200 meter, en het kan er vrij koud zijn (gemiddeld 8 graden).

 

Woensdag 12 oktober

Gister fantastisch gegeten in een restaurant waar je allerlei kleine hapjes kon bestellen, een soort tapas bar. Vanavond gaan we waarschijnlijk de andere helft van de kaart uitproberen. Ook nog een leeg barretje bezocht, en op tijd in bed.Vanochtend hebben we ontbeten bij een bakkertje. Lekkere croissants, thee en koffie en een pak sinaasappelsap. Met 5 personen waren we nog geen 6 dollar kwijt. Ongelooflijk.

Om 9 uur vertrekt de bus naar het Nationaal Park El Cajas. Onderweg hebben we een politiecontrole. De lokale busmaatschappij heeft waarschijnlijk de politie omgekocht om niet-lokale bussen tegen te houden. De mensen uit de bus voor ons
worden gefouilleerd. Dat zijn ecuadorianen. Onze gids lacht vrolijk en we mogen door. We wetten in Ecuador zijn flexibel, als je maar geld hebt (voor de duidelijkheid: we hebben NIETS betaald). Onze gids geeft aan dat het altijd weer een avontuur is om in het park te komen.

Eerst krijgen we een rondleiding door het bezoekerscentrum. Onze gids vertelt uitgebreid van alles en nog wat over het park. Het park is een belangrijke waterbron voor Ecuador, en met name ook voor Cuenca: 60% van het drinkwater komt uit dit park. Ook zegt de gids dat 85% van de electriciteit uit waterenergie uit dit park komt, maar daar hebben we onze twijfels bij. In ieder geval komen er 2 grote rivieren uit die het amazone-gebied voeden.

Er is een poging gedaan om het Nationaal Park op de Unesco lijst te krijgen. Dat is (nog) niet gelukt, vanwege een doorgaande weg, en een forellenkwekerij aan het begin van het park. De eigenaar van deze forellenkwekerij heeft er een toeristische attractie van gemaakt, met nep-watervallen en nep-riviertje, en heeft er een hotel en een restaurant bij gezet. Door zijn terrein loopt een
oude weg, die hij officieel niet alleen voor eigen doeleinden mag gebruiken, maar aangezien hij nogal veel geld heeft, mag hij dat weer wel.

We wandelen op zo´n 4000 meter hoogte, en dat voel je goed wanneer je een eindje moeten klimmen. Het park kent wel 250 kleine meertjes c.q. lagunes. De bodem is erg drassig. Na 50 cm komt er al rots. Het aparte van dit park is dat er op beschutte plekken boven de 4000 meter bomen groeien, terwijl de boomgrens op ongeveer 3200 meter ligt. Het is een soort sprookjesbos waar je doorheen loopt, en lijkt wat op het bos uit ¨Lord of the Rings¨. We voelden ons dan ook net hobbits toen we erdoor heen wandelden.
Na 2 uur begint het in de verte ontzettend te donderen. We wandelen nog een uurtje, en blijven de onweersbui voor. De bus staat alweer te wachten en brengt ons naar een klein restaurantje voor de lunch.

We rijden terug naar Cuenca. De diesel is nog steeds een probleem: de eerste pomp waar we komen heeft geen diesel meer. Ciro (de buschauffeur) zal het later nog proberen. We zijn benieuwd hoe we morgen in Guyaquil zullen komen. Dat we er komen, is een feit. Zo gaat dat hier in Ecuador.

Terug in het hotel barst de bui los; het is net een tropische regenbui. Het patroon herhaalt zich bijna iedere dag: ´s ochtends prachtig weer, en rond een uur of 3 stortregens, rond een uur of 7 weer lekker droog. Toch zijn deze regenbuien nog niet voldoende om het watergebrek op te lossen.

Vanavond gaan we afscheid nemen van Ciro, onze buschauffeur. Dit doen we dus in hetzelfde restaurant als gisteren. We hebben nu alweer trek. Zo meteen even de spullen ompakken voor de Galapagos. Datgene wat we niet nodig hebben gaat met
de bus terug naar Quito en wordt in het hotel bewaard. De andere zaken mogen mee op de boot. Blijkbaar hebben we daar heel weinig ruimte. We zullen het wel zien. De lokale gidsen die we spreken zijn allemaal ontzettend enthousiast over de Galapagos. En Nella (onze reisleidster) gaat definitief mee als toerist.