|
Vrijdag 14 oktober
Om 7 uur ontbijt in het restaurant naast het hotel: aan de bar de broodjes en de thee besteld,
en aan een tafeltje opgegeten. Dat ging een stuk sneller.Om 8 uur met het hotelbusje naar het vliegveld. Inchecken, internetten,
boarden en 5 minuten voor schema was het vliegtuig al in de lucht. Is dit wel Ecuador ????
In Galapagos is het een uur
vroeger dan op het vasteland van Ecuador. We landen dus om 10:30 uur op San Christobal. Dit is tevens de naam van de hoofdstad
van de Galapagos. De gids, Adrian, van de boot Amigo staat ons al op te wachten. We moeten wachten op 3 andere gasten voor
de Amigo. Ze zouden met het volgende vliegtuig te komen. Helaas, daar zaten ze niet in. Bleek dat ze al anderhalf uur naast
ons aan het wachten waren tot ze werden afgehaald. Het blijken 3 baskische (geen spaanse) dames te zijn. Met een busje gaan
we naar de boot. We worden verwelkomd door de eerste zeeleeuwen. We nemen ons voor deze niet te veel op de foto te zetten.
We
lunchen lekker op de boot. Alle maaltijden zijn op de boot (all inclusive). Dan de hutverdeling. Altijd spannend. Janine en
Marion hebben geluk: we hebben hut nummer 1. Dit blijkt de ruimste hut te zijn: 2 stapelbedden, met voldoende ruimte boven
het hoofd, een dubbel gangpad, zodat je je royaal (zelfs met 2 personen tegelijk) kunt omkleden, en een royale badkamer, waar
je je nergens overdwars langs hoeft te wurmen.
īs Middags varen we naar een klein eilandje, Lobos, waar we een korte
wandeling hebben, met veel zeeleeuwen van dichtbij. Daarna kunnen we al snorkelen: veel vissen en je zwemt tussen de zeeleeuwen
in. We zien fregatvogels, pelikanen en veel zeeleeuwen. Het water is lekker warm, Janine is blij met haar pakje.
We
douchen en eten en vervolgens is er een culturele festiviteit in San Cristobal: kinderen dansen en zingen. Hier blijkt meteen
dat de Galapagos geen eigen identiteit heeft: het is indiaanse en braziliaanse muziek. Al met al wel leuk om te zien.
īs
Nachts varen we naar noordelijk Santa Cruz. Het is wel even wennen, slapen op een boot, maar al liggend hebben we weinig last
van de deining.
Zaterdag 15 oktober
Na het ontbijt om 7 uur (dat is overigens iedere dag om 7 uur), beginnen
we met een wandeling op noordelijk Santa Cruz. We zien flamingoīs, leguanen en heel veel krabben (de Sally Lightfoot Crab,
voor de insiders). We hebben een tussenstop op het kleine eilandje Baltra, een militair steunpunt, waar we diesel halen. We
varen door naar Noord Seymour, waar we eerst kunnen snorkelen. Fantastisch tussen scholen met vissen, nog meer dan gistermiddag.
Om 16:00 uur hebben we nog een wandeling. We zien hier de bekende blauwvoet Jan-van-Gent, en je blijft struikelen over de
zeeleeuwen. Hier hebben we een prachtige zonsondergang. Mooi is dat alle vogels dan aan land komen om uit te rusten in de
bomen en de struiken. Voor het avondeten wordt de bemanning van de Amigo aan ons voorgesteld. Al met al betreft dit 8 man:
1 kapitein (Douglas), 1 boordwerktuigbouwkundige, 1 hulpkapitein, 1 kok en 1 hulpkok, de barman en 2 manus-van-allesjes. Daarnaast
is er ook nog de gids, Adrian.
Het was een intensief dagje. Om 20:30 uur lagen we in bed.
Zondag 16 oktober
We
beginnen met een wandeling naar de top van het eiland Bartholome. Het is een relatief nieuw vulkaan-eiland, 700.000 jaar jong.
De overige eilanden zijn meer dan 3 miljoen jaar oud. Er is nog maar heel weinig begroeiing: wat lava-cactussen en kruipkruid.
Prachtige uitzichten, en mooie kliffen.
īs Middags gaan we snorkelen in Black Turtle Cove. We hebben gezwommen tussen
de zeeschildpadden, een pinguin, een mini-haai en wederom scholen vissen. Ineens horen we een grote knal in het water, we
we vragen ons af wie er hier aan het duiken is. Blijkt er een grote pelikaan in het water geland te zijn, 50 cm van Marion
af.
īs Middags een kleine siesta, de beste manier om door te brengen op een deinende boot op de oceaan, en īs middags
een rondvaart met de panga-boot (is de kleine boot die ons aan wal kan brengen) tussen de mangrovebossen. In deze mangrove-bossen
zien we swingende tonijnen, luie schildpadden, hele grote haaien en zwevende roggen.
Maandag 17 oktober
Om
8 uur hebben we alweer onze eerste wandeling op Plazas Eiland. Het is behoorlijke gereguleerd, om te voorkomen dat groepen
elkaar teveel tegenkomen. Het is behoorlijk toeristisch, met paden waar je niet af mag, en bordjes waarop ĻStopĻ staat (dit
geldt overigens voor alle eilanden op de Galapagos, wat 1
groot natuurpark is). Overigens houden de beesten zich hier
niet aan. Regelmatig moet je een alternatieve route zoeken, omdat een zeeleeuw of leguaan je de weg verspert. Hier zien we
diverse dieren: de red billed tropic bird, een soort meeuw met een hele lange staart, wederom zeeleeuwen, jan-van-genten,
pelikanen, fregatvogels en zwaluwstaart-meeuwen.
Op Plazas Eiland heb je zowel land- als zeeleguanen. De landleguaan
is een beetje rood-bruin, de zeeleguaan is zwart. Na de wandeling gaan we naar het eiland Santa Fe. De golven nemen in hoogte
toe. Niemand is gelukkig nog echt ziek. Totdat we om 12 uur met hoge golven moeten lunchen. We beginnen met zīn allen, we
eindigen met zīn zessen.
In de baai van Sante Fe kunnen we weer snorkelen. Dit keer zwemmen we tussen de haaien. Klinkt
eng, is het niet. Wel hebben we ontzag voor mannetjes zeeleeuwen. Die hebben namelijk de naam hun territorium nogal te bewaken.
Voor hen zwem je graag een stukje om.
Om 15:00 uur gaan we alweer wandelen, op Santa Fe eiland. Hier zien we een ander
soort landleguaan: deze soort is vrij schuw, dus we zien er maar weinig. Gelukkig aan het eind van de wandeling lekker lui
op ons wandelpad.
De kapitein besluit later te eten omdat onze vervolgreis nogal heftig zou worden: de golven zijn
hoog, de boot is klein, en zelfs Marion besluit een reistabletje in te nemen. We reizen naar Santa Cruz, naar het plaatsje
Puerto Ayora. Dit is de grootste stad van de Galapagos. īs Avonds na het diner kunnen we hier aan wal, barretjes verkennen
en ook internet behoort tot de mogelijkheden.
Dinsdag 18 oktober
Gisteravond nog wezen dansen in een lokaal barretje. Op aanvraag kon je de muziek krijgen die
je wilde. We waren met zīn vijven. Helaas allemaal niet van die muziek-geheugens, dus zo spectaculair was de muziek niet.
Wel lekker geswinged. We hebben de laatste taxi-boot teruggenomen naar de boot, en waren om 23:30 uur weer aan boord. Daarna
geslapen. Helaas niet zo lekker:
de buurboot besloot īs nachts zīn aggregaat aan te laten (pokke-herrie), en de bemanning
van onze boot had om 5:30 uur al zin in disco (onze hut ligt naast de stuurhut).
Na het ontbijt met de kleine boot
aan wal, en hup de bus in. We gaan op tour op het eiland Santa Cruz. We stoppen eerst bij een tweelingkrater. Deze zijn ontstaan
doordat de lava-massa is ingezakt (de gassen ontsnapten via een kleinere, ernaast gelegen krater).
Daarna door naar
een gebied waar landschildpadden leven. Ontzettend grote, logge beesten, wel gaaf om te zien. Volgens de gids lopen ze 400
meter per uur. Dat vonden we wel erg traag. Maar eigenlijk hebben wij er geen 1 een cm zien verschuiven. Ze waren schuw en
bliezen als we te dicht bij kwamen, dwz binnen een straal van 1 meter. Op de Galapagos moeten ze heel veel moeite doen om
deze beesten te behouden.
De klapper deze ochtend was een wandeling door een lavatunnel van 300 meter. De tunnel is
ontstaan doordat de buitenkant al afkoelde, terwijl de binnenkant nog wegstroomde. Op dit eiland zijn diverse van deze lavatunnels
aanwezig. In de lavatunnen waar wij liepen moest je aan het einde nog een verzakking trotseren : daar was het plafond slechts
50 cm hoog over een lengte van 2 meter. Maar gelukkig erg breed, zelfs Janine is er doorheen gegaan en staat lachend op de
foto.
We hebben gelunched aan boord, en daarna meteen weer aan wal gegaan. We hebben het Darwin Station bezocht. Hier
doet men dus echt moeite om de landschildpadden te fokken en, als ze 3 tot 5 jaar oud zijn, in het wild uit te zetten. Wat
we jammer vonden was dat alles achter hekken en muurtjes plaatsvond, terwijl je op de Galapagos tot nu toe beesten alleen
maar in de vrije natuur hebt gezien. We werden er een beetje melig van, en hebben de gids voortijdig verlaten om het dorpje
verder te gaan verkennen (dwz
souvenir-winkeltjes bekijken) en te gaan internetten.
Woensdag 19 oktober
Een vol programma: we zitten op Floreana eiland. We ontbijten om 7 uur lekker uitgebreid,
en om 8 uur gaan we wandelen. We zien flamingoīs en roggen. Je moet oppassen met in het water lopen, want de roggen kunnen
net onder het zand liggen en dat is niet prettig. Even terug naar de boot en omkleden om te gaan
snorkelen. Een heel mooi
eilandje waar je omheen kan snorkelen. Er is daar wat stroming, dus de panga gaat voor de veiligheid mee. Zeesterren, schildpadden
en heel veel vissen. Terug in de boot even opfrissen, lunchen en siesta. Om half drie gaan we naar Post Office Bay. Vroeger
stopten hier de walvisvaarders om boodschappen af te geven die andere walvisvaarders weer meenamen. Nu is het de bedoeling
dat toeristen een boodschap achterlaten, en dat andere toeristen deze persoonlijk afgeven aan de geadresseerde. Cristel, Remco
heeft hier Brenda ten huwelijk gevraagd. Na Post Office Bay gaan we een lava-tunnel in. Deze tunnel is niet verlicht, en eindigt
in het water. We staat in het donker tot ons middel in het water. Gaaf!!! Daarna kunnen we vanaf het strand snorkelen. De
speelse zeeleeuwen gaan er bijna met de flippers van Marion vandoor. īs Avonds kunnen we een dvd kijken, maar de boot begint
zo hard te schudden, dat we gewoon in bed gaan liggen en gaan slapen.
Donderdag 20 oktober
Het laatste
eiland: Espaņola. Na het ontbijt gaan we een uitgebreide wandeling maken. Op dit eiland komen we nagenoeg alle beesten in
grote hoeveelheden tegen die we al eerder gezien hebben. Als troef zien we balsende albatrossen en vindt Janine de golven
heel erg mooi. Ook is er een sprekende rots, waardoor
het water 20 meter hoog spuit. īs Middags voor de laatste keer snorkelen.
We kunnen weer om een eiland heen snorkelen. We zien grote haaien, roggen, heel veel gekleurde vissen; prachtig afscheid van
snorkelend Galapagos. īs Avonds nemen we afscheid van de bemanning van het schip met een cocktail en als toetje een bijzondere
taart. We varen pas laat weg, dus we kunnen rustig een dvd kijken: Oceanīs Eleven op zīn spaans. Heel apart.
Vrijdag
21 oktober
Vandaag is het een reisdag. Op zīn Ecuadoriaans: we vertrekken vanaf een ander vliegveld dan gepland: sinds
19 oktober is het vliegveld van Baltra (weer) open, en dus vertrekken we vanaf daar, in plaats vanaf San Cristobal. Ach ja,
we zijn en blijven flexibel.
Met 1 uur vertraging vertrekken we. De vluchten (via Guyaquil) gaan goed. We komen met
regen aan in Quito. We hebben zin om naar huis te gaan, maar we zijn nog 1 dag in Quito. Dat wil zeggen: we gaan Quito 1 dag
ontvluchten. Nella organiseert nog een uitstapje naar Mindo: met het openbaar vervoer naar Mindo,
dan met autootjes naar
beneden naar de rivier, en dan met banden de rivier af. Bijkomen in een vlindertuin en even lekker eten in Quito. Even slapen,
en op zondag het vliegtuig naar Holland.
HERE WE COME !!!!
| Kaart van de Galapagos |
|
|
